بررسی اثر اکسی توسین در هسته ی لوکوس سرولئوس بر اضطراب ناشی از آزمون تعارض وگل در حضور و غیاب یوهمبین در موش صحرایی نر

مقدمه: هسته ی لوکوس سرولئوس در تنظیم برخی از رفتارهای فیزیولوژیک مانند درد، اضطراب، خواب و بیداری، یادگیری و حافظه نقش دارد. برخی مطالعه ها نشان داده اند که این هسته دارای نورون های آدرنرژیک و گیرنده های آلفا-2 است که از هسته ی پاراونتریکولار هیپوتالاموس، نورون های اکسی توسینرژیک نیز دریافت می کند. نقش این نوروپپتید و مکانیسم عمل آن کاملا روشن نشده نیست. از آنجایی که نشان داده شده تجویز مزمن اکسی توسین اضطراب را کاهش می دهد. در این مطالعه اثر تزریق حاد اکسی توسین در هسته ی لوکوس سرولئوس (lc) و تداخل آن با گیرنده های آلفا-2 آدرنرژیک موجود در این هسته، بر رفتار اضطرابی ناشی از آزمون تعارض وگل مورد بررسی قرار گرفته است. مواد و روش ها: موش صحرایی نر بالغ با میانگین وزنی 15±285 در 6 گروه، شاهد تزریق، دریافت کننده ی اکسی توسین، یوهمبین، دریافت کننده ی یوهمبین + اکسی توسین، دریافت کننده ی سالین+ اکسی توسین و دریافت کننده ی یوهمبین + اکسی توسین تقسیم شدند. همه ی دارو ها در هسته ی لوکوس سرولئوس به کمک سرنگ هامیلتون تزریق شد. تعداد شوک دریافتی هنگام نوشیدن آب به عنوان شاخص اضطراب طی پانزده دقیقه در دستگاه تعارض وگل اندازه گیری شد. یافته ها: اکسی توسین تعداد دریافت شوک را کاهش داد (اثر اضطراب زایی). بلوک گیرنده های آلفا-2 توسط یوهمبین تعداد دریافت شوک را کاهش داد (اثر اضطراب زایی). اثر اضطراب زایی اکسی توسین در حضور یوهمبین افزایش یافت. نتیجه گیری: به نظر می رسد گیرنده های آلفا-2 آدرنرژیک موجود در هسته ی لوکوس سرولئوس نقش تعدیلی بر پدیده ی اضطراب و خاصیت اضطراب زایی اکسی توسین دارد و با بلوک گیرنده ی مذکور این اثر حذف می شود.